Entertainment

Uczestnicy biegu 5K HBCU Alumni Alliance przekraczają linię mety, aby dać studentom przewagę — Andscape

Published

on

Sezon powrotu do domu HBCU jest zwykle zarezerwowany na jesień, kiedy absolwenci historycznie czarnych college’ów i uniwersytetów wracają na swoje dawne kampusy, aby spotkać się ze starymi przyjaciółmi. W sobotę Krajowy Związek Absolwentów HBCU Inc. przyniesie tę energię latem dzięki swoim 17t coroczny bieg/marsz HBCU 5K. Uczestnicy biegną lub idą przez 3,1 mili i spotykają się na końcu na imprezie Alumni Row tailgate, kiedy lokalne stowarzyszenia absolwentów rozstawiają namioty i stoły oraz organizują spotkania towarzyskie.

Kolejnym elementem, który czyni to wydarzenie wyjątkowym, jest to, że odbywa się ono jednocześnie w trzech miastach, pod przewodnictwem satelitarnych grup HBCU Alumni Alliance w Atlancie, Filadelfii i Waszyngtonie. Zgodnie z ich mottem: „Biegaj dla siebie. Biegaj dla nich. Biegaj dla nas!” Każda filia łączy fundusze z opłat rejestracyjnych, darowizn i sponsorów, aby finansować stypendia dla lokalnych studentów HBCU.

Dyrektor generalny HBCU Alumni Alliance, Dan Ford, absolwent North Carolina A&T State University, stworzył tę imprezę w Atlancie w 2007 roku po tym, jak Marck Dorvil, inny członek sojuszu, wyraził rozczarowanie, że nie widział wielu Czarnych osób uczestniczących we flagowej imprezie biegowej miasta , wyścig drogowy Peachtree.

Kristin Herring przekracza linię mety zawodów HBCU 5K 24 czerwca 2023 r. w Waszyngtonie.

Sojusz absolwentów DC Metro HBCU

„Przyszedł do nas z pytaniem, jak możemy zachęcić więcej osób kolorowych do udziału w zorganizowanych biegach” – powiedział Ford, ponieważ wówczas zakładano, że osoby czarnoskóre nie biegają. „A my powiedzieliśmy: ‘A co jeśli sami zorganizujemy swój bieg?’ Ale trzeba pomyśleć, że 17 lat temu proszenie osób kolorowych, aby wstały w sobotni poranek, poszły do ​​parku i pobiegały, i za to zapłaciły, było czymś niesłychanym. Ludzie mówili, że to najgłupszy pomysł, o jakim kiedykolwiek słyszeli”.

Były eseje, książki, opracowania, serial telewizyjny, podcasty i inne dyskusje o tym, jak czarnoskórzy ludzie nie byli zainteresowani kandydowaniem. Wśród powodów braku zainteresowania jest strach przed „bieganie będąc czarnym” i w ten sposób narażenie na molestowanie i przemoc na tle rasowym, koszty uczestnictwa w wyścigach oraz bezpieczeństwo i dostępność pieszych dzielnic dla czarnoskórych. Te bariery oznaczają, że czarnoskórzy nie widzą siebie nawzajem biegających, co daje im mniejszą motywację do próbowania. Dodajmy do tego przekonanie, że bieganie nie ma takiego samego prestiżu kulturowego jak koszykówka czy futbol, ​​a rezultatem jest wielu Afroamerykanów siedzących na ławce rezerwowych i pomijających wiele z zgłaszanych korzyści psychiczne i fizyczne biegania.

Tworząc bieg/spacer, HBCU Alliance chciało zmienić te nastawienia, ale prawie udowodniło, że ich sceptycy mieli rację. Według Forda, inauguracyjny bieg w 2007 r. w Grant Park w południowo-wschodniej Atlancie przyciągnął tylko 250 uczestników. Dla wielu 250 czarnoskórych osób zebranych w parku to certyfikowana funkcja. Jednak ta liczba wydaje się porażką, biorąc pod uwagę, że Atlanta jest domem dla czterech HBCU, z rozszerzoną rodziną za pośrednictwem absolwentów i organizacji czarnych greckich liter. Sojusz zwiększył swoją promocję, a w kolejnych latach nastąpiła stopniowa poprawa, gdy rozeszła się wieść. Lokalne kluby biegowe, takie jak Pretty Girls Run i Black Men Run, zaczęły sprowadzać swoje ekipy, ale nadal było niewielu biegaczy.

Nie mogąc jeszcze zatrudnić profesjonalnych konsultantów wyścigów, organizatorzy wolontariusze zmagali się z zapewnieniem podstawowych rzeczy, takich jak koszulki, numery startowe, a nawet dowody rejestracji. Jednak ludzie nadal płacili za rejestrację, ostatecznie generując wystarczająco dużo dochodu, aby zapłacić profesjonalnym organizatorom. Ford i jego pracownicy wprowadzili doświadczenie Alumni Row tailgate, gdzie szkoły rozstawiały własne namioty, a te, które zebrały najwięcej pieniędzy, otrzymywały preferowane miejsca.

Na początku lat 2010. Ford dodał bieg na 10 km, aby przyciągnąć bardziej poważnych biegaczy. Te decyzje początkowo się opłaciły, ponieważ frekwencja wzrosła do 2500, co zmusiło bieg do zmiany lokalizacji na większy Piedmont Park w gęsto zaludnionej dzielnicy Midtown. Posunięcie to spowodowało wyższe koszty, ponieważ było więcej ulic do przejścia, co skutkowało wyższymi kosztami zezwoleń i funkcjonariuszy policji. W rezultacie Ford pozostawił trasę w parku, co, jak powiedział, było katastrofą. Pewnego roku próbował nawet uspokoić biegaczy, którzy narzekali na bieganie w porannym upale i zorganizował wydarzenie wieczorem, co było kolejnym błędem. W 2015 r., widząc spadek liczby uczestników, Ford postanowił skrócić bieg na 10 km, dodał sprzedawców na imprezę przed wyścigiem i skupił się na przyciągnięciu większej liczby spacerowiczów. Od tego czasu rejestracja wzrastała z roku na rok.

Grupa zbiera się na wydarzeniu HBCU 5K, które odbędzie się 24 czerwca 2023 r. w Atlancie.

Prawdziwa prędkość fotografii

„Wiesz już, jak spuszczamy dym, gdy sprawy nie układają się dobrze, a ludzie mają pełne prawo być zdenerwowani” – powiedział Ford, zauważając, że jedynymi latami, w których odnotowali mniejsze uczestnictwo, były lata 2020 i 2021, kiedy przeszli na wirtualną platformę opcja ze względu na pandemię koronowirusa. „Niektóre z naszych procesów nie były wspaniałymi doświadczeniami, ale utkwiły nam w pamięci”.

„Jednym z moich pierwszych biegów, w których kiedykolwiek wziąłem udział, był bieg HBCU 5K, kiedy zaczynałem biegać” – powiedział Tes Sobomehin Marshall, szanowany dyrektor wyścigów w Atlancie i założyciel Wyścignajwiększy w kraju półmaraton prowadzony i zarządzany przez czarnoskórych. Brała udział w HBCU 5K jako biegaczka, wolontariuszka i sprzedawca. „To dosłownie jak powrót czarnoskórych biegaczy do domu w Atlancie”.

Nawet gdy Atlanta HBCU Alumni Alliance wciąż rozgryzało pewne rzeczy, wzrosło zapotrzebowanie na podobne doświadczenia w miastach z dużą liczbą absolwentów HBCU. Pierwszą grupą, która stworzyła wyścig franczyzowy, była DC Metro HBCU Alumni Alliance w 2013 r. Ich wyścig odbył się na terenie kampusu Howard University i pozostał tam do 2019 r., przenosząc się do należącego do czarnoskórych St. James Sports Complex w Springfield w stanie Wirginia po zmianie kierownictwa. Słysząc negatywne opinie na temat 14-milowego przejazdu, przenieśli wyścig z powrotem do Waszyngtonu w tym roku i rozpoczną w Nationals Park MLB. Philadelphia HBCU Alumni Alliance została utworzona w 2020 r. i zorganizowała swój pierwszy wyścig wirtualnie w 2021 r. Grupa obecnie organizuje swój wyścig przez rzekę Delaware w Cooper River Park w Pennsauken w stanie New Jersey.

„Wyścigi wszystkich wyścigów tego samego dnia to nasza wspólna praca i wzmocnienie tego efektu, ponieważ zdajemy sobie sprawę, że im większy kamień wrzucisz do stawu, tym większe będą zmarszczki” – powiedział Ford.

Wydarzenie to jest również okazją do spotkania jeszcze większej liczby absolwentów z okolicznych regionów.

„W naszym konsorcjum mamy trzy różne oddziały absolwentów Uniwersytetu Hampton z Wirginii, Maryland i DC” – powiedziała Tanye Coleman, prezes Stowarzyszenia Absolwentów DC Metro HBCU. „Ale w naszym rzędzie absolwentów mamy tylko jeden namiot dla Uniwersytetu Hampton, więc nie konkurują ze sobą. Wszyscy się zbierają.”

Jednym z głównych celów biegu jest po prostu zachęcenie większej liczby czarnoskórych do aktywności. Jednak trasa w Atlancie jest certyfikowana przez organ zarządzający USA Track & Field, więc bieg nadal przyciąga konkurencyjnych biegaczy. Czasy są oficjalne i można ich użyć do zakwalifikowania się do innych biegów, takich jak Peachtree Road Race 4 lipca, a wielu biegaczy korzysta z Atlanta HBCU 5K, aby się do niego przygotować. Dotyczy to również biegaczy niebędących czarnoskórymi, którzy pojawiają się, aby łatwo wygrać, aby poprawić swoje statystyki.

„Powiedzieli, że to certyfikowany wyścig, więc przyjadę tutaj i po prostu przyniosę dym” — powiedział Ford, który mówi, że wydarzenie jest otwarte dla wszystkich, w tym dla osób czarnoskórych, które nie uczęszczały do ​​HBCU. „Były lata, kiedy zastanawiałem się, co się teraz dzieje. Rozdajemy medale i nikt nie wygląda jak my. Ale z czasem nasze gazele zaczęły się pojawiać”.

„Na świecie rywalizuje ze sobą kilku bardzo dobrych biegaczy” – powiedziała Shannon Booker, absolwentka Uniwersytetu Stanowego Delaware, która prowadzi grupę biegaczy Movers & Pacers w Atlancie. Booker przeprowadził się do Atlanty w 2017 roku i powiedział, że udział w wyścigu pomógł mu nawiązać kontakt z innymi absolwentami HBCU i Czarnymi mieszkańcami miasta. Każdego roku, w którym brał udział, zajmował czołowe miejsca, a w 2022 r. wygrał wyścig. „Dla mnie to po prostu dobry czas, ponieważ niestety w wielu wyścigach, w których uczestniczę, nie widzę wielu z nas, nie mówiąc już o z przodu paczki.”

„Ciągle powtarzam ludziom: hej, każdy może wziąć udział, nie tylko absolwenci” – powiedział prezes Philadelphia HBCU Alliance Gregory T. Wilson. „Każdy ma zielone światło, jeśli chodzi o wspieranie misji”.

Stypendyści Abony Jones (po lewej) i FaDima Marie Keita (po prawej) w Atlancie.

Prawdziwa prędkość fotografii

Wspieranie misji to także rywalizacja. Osoby zapisujące się na wyścig mogą zarejestrować się jako członek jednego z lokalnych stowarzyszeń absolwentów. W miarę wzrostu sumy mogą także sprawdzić, które szkoły zebrały najwięcej stypendiów, co motywuje je do rozpowszechniania informacji i zachęcania większej liczby osób do zarejestrowania się w ich imieniu. Osoby, które nie planują uczestniczyć fizycznie, aby „wykorzystać swój portfel” i przekazać datki osobno. Członkowie HBCU Alliance korzystają również z profesjonalnych kontaktów, aby pozyskać sponsorów korporacyjnych do wsparcia sprawy. W rezultacie niektórzy studenci HBCU otrzymują kilkaset dolarów na zakup książek, inni otrzymują większe granty od sponsorów korporacyjnych, a stowarzyszenia absolwentów otrzymują część zebranych samodzielnie pieniędzy, którą mogą wykorzystać według własnego uznania.

„Nie przyjmujemy żadnych pełnomocników” – powiedział Ford. „Musisz tu być, ponieważ chcemy, żeby poczuli, że to twoja rodzina HBCU. Więc nie możesz wysłać swojej ciotki, żeby odebrała twój czek”.

„Wykorzystałam te pieniądze, aby kupić książki i laptopa, których naprawdę potrzebowałam, idąc na studia, ponieważ ten, który już miałam, był zdecydowanie zniszczony” — powiedziała studentka Howard University Sydney Wynn, która dwukrotnie zdobyła stypendium DC Metro Alliance. „Ludzie zawsze szukają dużych stypendiów, które zapewnią Ci pełne przejazdy, ale ludzie nie zdają sobie sprawy, że ubieganie się o takie stypendia naprawdę się sumuje”.

Absolwenci HBCU, którzy dokonują darowizn i rejestrują się, również pomagają, ponieważ historycznie rzecz biorąc, czarne uniwersytety były niedofinansowane przez dziesięciolecia. Od 1987 r. Rząd niedofinansował uczelnie HBCU kwotą co najmniej 12 miliardów dolarów w porównaniu do instytucji, w których przeważają biali. Badanie z 2023 r. przeprowadzone przez grupy badawcze Candid i ABFE wykazało, że duże fundacje amerykańskie zmniejszyły finansowanie HBCU o 30% w latach 2002–2019. Jednak prezydent Joe Biden ogłosił, że jego administracja zainwestował 16 miliardów dolarów w HBCU w ciągu ostatnich trzech lat.

„Nigdy nie wiadomo, jaki rodzaj finansowania będzie dostępny politycznie” – ostrzegał Wilson, podkreślając, że to wciąż absolwenci HBCU i sojusze takie jak ten muszą zrobić swoją część. „Słyszeliście przerażające historie o tym, jak wiele instytucji zostało oszukanych przez państwo, jeśli chodzi o otrzymanie federalnych środków. Szkoły miały dostać setki milionów dolarów, ale ich nie dostały”.

Choć ośrodki HBCU mogą nadal pozostawać o wiele mil w tyle za uniwersytetami, w których dominują białe uczelnie, pod względem finansowania działania takie jak bieg/spacer HBCU na 5 km pomagają zniwelować tę różnicę.

Większość ludzi powie ci, że Maurice Garland to facet z Decatur w stanie Georgia, który napisał kilka pamiętnych historii o niezwykłych ludziach w niektórych (głównie) niezapomnianych czasach dla kilku legendarnych publikacji. Inni powiedzą, że widzieli go kilka razy mówiącego w VH1 lub przemawiającego na Spelman i Princeton. Wielu wspomni, że założył jeden z pierwszych podcastów hip-hopowych (Day 1 Radio), był współautorem książki o mixtape’ach (The Art Behind the Tape), a następnie edytował autobiografię Pimp C i pamiętnik J. Prince’a. Teraz mówią, że wszystko, co robi, to biega maratony, uprawia jogę i uczy nastolatków dziennikarstwa i tworzenia mediów w VOX ATL. Nikt z nich się nie myli.

This article was originally published on : andscape.com

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Trending

Exit mobile version